असंख्य प्रश्नांनी फेर धरून नाचावं 

उत्तर कशाचंच मिळत नाही 

नकळत मग कागदावरती 

मनातली चित्र सहज उतरतात 

रंगी बेरंगी काही गडद निळी 

खोलवर रुतलेले काही क्षण 

खपली निघून ताजे होतात 

नात्यांचे वेगवेगळे रंग 

मग अक्षरांचा आधार घेत 

लयीमध्ये सामावून जातात

खोल गाभाऱ्यातील तरंग 

अलवार उमटत जातांना,

हृदयाची स्पंदन ठळक करत 

शब्दांना स्वतःचा अर्थ देतात ..

जगण्यासाठी शब्द कि 

शब्दांसाठी जगणं

नव्याने समोर प्रश्न येतो 

अन कवितेचा जुना प्रवास 

पुढच्या पानावर सुरु होतो ...