​मार्गारेट, हरिप्रसाद आणि डॉन

आमचं कॉलेज कॅम्पस, आमचा स्टाफ,आमच्या कॉलेजमधली मुलं व त्यांच्या बरोबरीनं मुक्त संचार करणारे साप, मोर कधी बिबट्या यांच्यावर इतकं लेखन झालं कि आमच्या वर्गात हजेरीपटावर नाव नसूनही दररोज हजेरी लावणारी मांजरं आणि कुत्रा या दोन प्राण्यांना वाटलं असावं या मॅडम आपल्या बद्दल कधी लिहिणार ? म्हणून 'आज कूछ तुफानी करते है', असं ठरवून अर्धा डझन मांजरींमधली 'मार्गारेट' आणि डझनभर भू भू न मधला 'डॉन' आज वर्गात आले होते. बरं, हि नावं पण मुलांनीच दिलेली. डॉन म्हणजे तुकतुकीत काळ्या रंगाचा आणि डौलदार चालीचा. त्याच्या जागेत आम्ही भाडयाने राहात असल्याचा फील येतो असा झोपलेला असतो, चार पाय पसरून वर्गात शेवटच्या बाकाजवळ. सकाळी नवाच्या तासाला पेंगुळत येणाऱ्या मुलांची सावली पडून पडून याला पण सवय लागलीये, निवांत पसरायची.

आज अकरा वाजताच्या पेपरला हा कधी पासून येऊन बसला होता माहित नाही. पेपर सुरु होऊन तासभर झाला असेल आणि युनिव्हर्सिटी squad मधले तीन चार जण आले. 'डॉन' ला पाहून मला बोलावणं पाठवलं त्यांनी. 'मॅडम क्लास में कुत्ता क्यो है' ? .. असं नाकांत आवाज काढून बोलणारे शर्मा सर आले होते. 'सर वो हमारा हि है, मतलब हमारे बच्चे संभालते है उसको'.असं  उत्तर देऊन, 'देखो उसके गले में हमारा आयकार्ड भी है', असं तोंडावर आलेले वाक्य अक्षरशः मी गिळलं. पण खोटं नव्हतं हं ते, खरंच आमच्या पोरांनी आयकार्ड पण घातलं होतं त्याच्या गळ्यात. शर्मा सरांना काही पटेना कि वर्गात कुत्रा कसा काय.  'उसको क्लास से बाहर निकालो' .. असं त्यांनी म्हणताच मला आमचे FACULTY आठवले. 'मागच्या जन्मात राहिलं असेल शिकायचं म्हणून येऊन बसतो हा वर्गात ', असं कौतुकानं म्हणतात ते आणि हे आपलं त्याला बाहेर काढायच्या मागे. मी म्हटलं, 'सर रेहेने दिजीए ना, सोया है बेचारा, जगायेंगे तो भोकने लगेगा' .. पण त्यांची गाडी काही पुढे जाईचना. "लेकिन मॅडम अगर उसने किसी बच्चे को काटा तो फिर क्या करेंगे".. अरे देवा काय हि शंका ?  "सर, EXAM RULE BOOK में तो नही लिखा है फिर क्या करना है" असं मी SPONTANIOUSLY बोलून गेले आणि लक्षात आलं, माती खाल्ली आपण. मग काय कसंबसं त्यांची समजूत घालून आमच्या 'डॉनची' झोपमोड होऊ न देता मी त्यांना पुढच्या क्लास मध्ये घेऊन गेले.

दोन मजल्यांवरच्या सर्व वर्गांमधून त्यांची VISIT पूर्ण होते न होते तोच 'मार्गारेटच्या' आवाजाने त्या शांततेचा भंग झाला. खाते पिते घर की वाटावी अशी आमची  मार्गारेट. आज जरा फारच चिडलेली असावी..सुकट बोंबील वाटावा अशा 'हरिप्रसाद' नावाच्या डॉनच्या गॅंगमधील एका सोबत तिची चांगलीच जुंपली होती. त्या दोघांच्या कर्कश्य आवाजाने आमच्या इथलं वातावरण पण चिघळलं. मग काय मी दोन शिपायांना खाली पाठवून वेळ निभावून न्यायचं ठरवलं. त्या दोन शिपायांपैकी एकजण 'मार्गारेट' ला खालच्या म्हणजे HILLBASE कॅम्पस मध्ये नेवून सोडतो म्हणून बरेच दिवस मागे लागला होता. त्याने खाली जाऊन काठीचा आवाज केला तशी वर्गाच्या बाहेर शांतता पसरली. स्टाफ व मुलांसोबत दुसरीकडे कुत्री व मांजरांनी नटलेलं आमचं ऑफिस नजरेत आणि कानांत साठवून थोड्याच वेळातं आलेला तो SQUAD परत गेला.

मी हुश्श करत कॉन्फरन्स रूम मध्ये गेले. काही प्रोफेसर, EXAM टीम यांच्याबरोबर बोलत असतांना अचानक खूप मोठ्ठा आवाज झाला. तो आवाज इतका जबरदस्त होता कि काहीतरी कुठेतरी जोरदार धडकलं किंवा आपटलं होतं. मग काय आम्ही आवाजाच्या दिशेने पळत बाहेर गेलो. तर जवळच्या हेलिपॅडच्या रस्त्यावर एक लहान टेम्पो रस्त्याच्या कडेला असलेल्या भिंतीला आपटून बाजूच्या उतरावरून थोडा खाली जाऊन उलटला होता. त्या आवाजाने आजूबाजूचे बरेच जण गोळा झाले. गाडीत कोण होतं, कोणाला किती लागलं याची काळजी वाटतं होती. नशिबाने ड्राइवर सुखरूप बाहेर आला, त्याच्या हाताला थोडं खरचटलं होतं, अजून काही मुकामार लागला नव्हता पण त्याच्या चेहऱ्यावर ओरखडे होते. इतक्यात आमचा शिपाई चौधरी सुद्धा गाडीतील दुसऱ्या बाजूने उतरला. मार्गारेटला हाकलायला गेलेला हा आमचा प्राणी या गाडीत कसा हा प्रश्न मला पडला..  जो बहुदा माझ्या चेहऱ्यावर पण स्पष्ट दिसत असावा त्यामुळेच मी काहीही न बोलता, न विचारता चौधरीनेच बोलायला सुरवात केली.

'मॅडम मला वाटलं आज या मार्गारेटला सोडून यावं खाली म्हणून हा टेम्पो जात होताच तर मी पण चढलो मार्गारेटला घेऊन गाडीत. पण या वळणावर काय झालं माहित नाही तिने जोरात उडी मारली अंकुश ड्राइव्हरच्या अंगावर आणि त्याच्या चेहऱ्यावर इतका जोरात पंजा मारला कि अंकुशचा गाडीवरचा कंट्रोल गेला आणि आम्ही गाडीसकट जाऊन पडलो खाली'  ... बापरे एका दमात त्याने सांगितलेला हा प्रसंग ऐकून मी आता काय करावं, काय बोलावं या विवंचनेत पडले. बरं एवढंच नाही तर तो पुढे म्हणाला 'मॅडम आणि इतक्या गोंधळात ती मार्गारेट कुठं गेली पळून काय माहित' .... चौधरीला सुद्धा फारसं लागलं नव्हतं हे पाहून मला जरा बरं वाटलं. मी आणि माझी टीम सोडून बाकी कोणालाही चौधरी काय बोलतोय ते कळत नव्हतं. त्याचं 'मार्गारेट मार्गारेट' ऐकून, त्याच्या डोक्याला मार लागलाय म्हणून तो असं बरळतोय अशी इतर लोकांची समजूत झाली असावी. 'बरं ते जाऊ दे तुम्ही दोघे आधी डॉक्टर कडे जा', असं म्हणतं मी त्यांना आमच्या डॉक्टरांकडे पाठवलं. सिक्युरिटीला प्रसंगाच गांभीर्य ओळखून बाकीच्या गोष्टी बघायला सांगितल्या.

एवढं करून मी परत कॉलेज मध्ये आले. ग्लासभर थंड पाणी प्यायले. जे झालं ते भास होता कि खरं होतं हे त्या क्षणी मला काही समजत नव्हतं. थोडक्यात निभावलं असा विचार आला मनात आणि गणपती बाप्पाचे मनोमन आभार मानले. इतक्यात घड्याळाकडे लक्ष गेलं, पेपर संपायची वेळ झाली होती म्हणून वर्गात जाण्यासाठी निघाले तर पायरीवर ऐटीत बसलेल्या मार्गारेटला पाहून तिथेच थबकले...एकूण काय हजेरीपटावर नाव असो कि नसो मार्गारेट, हरिप्रसाद, डॉन यांच्याशिवाय आमचं कुटुंब पूर्ण होऊच शकत नाही याची खात्री पटली !

@कविता सहस्रबुद्धे