' चैत्र पालवी '

सोनेरी स्पर्शात न्हाऊनी,
     पहाट सजली नवचैत्राची
कोवळी पालवी हळूच हासतां,
     मोगऱ्यातं फुलली स्वप्नं उद्याची… 

' अस्त '
मावळतीला तो असतांना,

     आज वेगळ्या वाटा झाल्या 

संपले क्षणांत सारे तेव्हां,

     डोळ्यांत मोकळा पाऊस झाला …. 

' आठवण '

क्षितिजावर अस्ताला,
तो जातो, अन् ती येते
हुरहुरत्या सांजेला, धुंद 
मोगऱ्यासारखी दरवळते
आठवण तुझी अशी, 
अगदी हळुवार येते..
आणि येतां जातां डोळ्यांत,
मागे पाणी ठेऊन जाते . … 

नसूनही मग तू असतोस,
इथल्या प्रत्येक क्षणांत
अन् निसटलेले गवसतांत,
चार क्षण परत मलाच
मिळालेले ते क्षण सारे,  
मुक्तपणे मी जगून घेते 
हात तुझा हाती घेऊन,
स्वप्नांमधे हरवून जाते… 

कधीतरी मग पहाटवारा,
प्राजक्ताशी येऊन थांबतो 
गडद काळा अंधारही,
अलगतपणे सरू लागतो  
आकाशातील केशरी सडा,  
हलकेच काही चाहूल देतो 
क्षितिजावरती त्याचा पुन्हां, 
खेळ नव्याने रंगून जातो … 

अन् वाट पाहण्याचा जुनाच प्रवास 
परत नव्याने सुरु होतो ……. 

'कातरवेळी अडखळले,
पाऊल का कळेना
थरथरला प्राजक्त सारां,
अशी अवचित तू जातानां ' …. 

' सोबत '

मागे वळून बघतांना वाटतं,

     ती सोबत अगदी खरी होती 

काही क्षणांची का होईना,

     पण फक्त तुझी माझी होती  !!

' बालपण '

दूर निसटलं ते बालपण, 
आतां आठवणीत शोधावं 
क्षणभर सारं विसरून,
थोडं परत मागे फिरावं 

लहानपणीची ती भातुकली,
नव्याने परत मांडावी 
लुटूपुटूच्या भांडणातील, 
तशीच मजा लुटावी 

चिमुकले इवले हात धरून,
'ती' चार पावलं चालावं 
ताई बनून त्याच्याशी,
अगदी तसंच खेळाव

खिडकीत थांबून बाबांची ,
तशीच वाट पहावी
अवघड गणिते पुन्हा एकदा,
त्यांच्यासोबत सोडवावी 

आई बाबांच्या पंखांखाली,
घरट्यात थोडं निजावं 
निरागस ते क्षण सारे,
थोडं उधार मागून जगावं 

आठवणींच्या या रंगांमध्ये,
खरंच वेगळी मजा आहे 
कितीही मोठे झालो तरी,
बालपण मात्र तसंच आहे  !!!