​कॉलेज म्हटलं कि रोज काहीतरी घडत असतं आमच्या इथे. सध्या मुलं exam preparatory leave वर आहेत त्यामुळे शांतता आहे वर्गात आणि ओघाने ऑफिस मध्ये. पण अशी शांतता फार काळ टिकत नाहीआमच्याकडे आणि तसंच झालं आज, ऑफिस सुरू होऊन तासभर झाला असेल नसेल इतक्यात सेंट्रल लायब्ररी मधून ईमेल आली की काही स्टाफकडे बरेच दिवसांपासून, वर्षांपासून लायब्ररीची पुस्तकं आहेत, तरी ती पुस्तकं लगेच परत करायला सांगावीत. मग काय,मी पाठवून दिली ती मेल पुढे, छान रेशमी शब्दांची झालर लावून.

इ मेल ला उत्तर देताना भावना शब्दांत मावल्या नाहीत कि आमच्या ऑफिस मधली मंडळी माझ्या केबिन मध्ये येऊन त्यांच्या भावना अगदी मोकळेपणाने व्यक्त करतात, सोबत 'कॉफी मागवा' असं सांगून, आजूबाजूच्या अजून चार जणांना कॉफी प्यायला निमंत्रण देतात. अशी गोलमेज परिषद अधून मधून भरत असते आमची. आज तर 'मुख्य लायब्ररीतली पुस्तकं परत केली नाहीत' अशा गंभीर स्वरूपाचा विषय होता मग काय भरपूर स्कोप होता चर्चा करायला. वालावलकर सर आपल्या गंभीर आवाजात म्हणाले, 'मॅडम मी आजवर लायब्ररी मधून पुस्तकंच घेतली नाहीयेत मागच्या पंधरा वर्षांत मग माझं नाव कसं काय आलं लिस्ट मध्ये? कोणीतरी माझ्या नावावर पुस्तकं घेतंय म्हणजे'. "अहो सर, असं कोणी तुमच्या नावावर पुस्तकं कशी घेईल, सगळं काही online आहे ना, मग आपला ID दुसरा कोणी कसं वापरू शकेल"?  मी त्यांची शंका दूर करत होते पण त्यांना काही पटेना."अहो ते ऑनलाईन आत्ता झालं, पण ती पुस्तकं तर त्या आधीपासूनच घेतलेली असणार कोणीतरी, मग कशी सापडणार आता ऑनलाईन, त्यामुळे तुम्हीच शोधा कोण माझ्या नावावर पुस्तकं घेतंय ते". इतक्यात सरदेसाई सर आले, "या मेल मध्ये लिहिलेली सर्व पुस्तकं दहा वर्षांपासून आहेत माझ्याकडे मग काय आता एवढा fine भरावा लागणार मला" ?..  त्यावर शिल्पा मॅडम मोठ्यांदा हसून म्हणाल्या, "3650 दिवसांचा fine, अहो त्या किमतीत तर चार डझन पुस्तकं येतील".. 'अहो मॅडम थांबा जरा', मी आपलं मध्ये पडत "नाही सर, fine कशाला लागेल. स्टॉक चेकिंग सुरु आहे म्हणून परत करा पुस्तकं, हवं तर re-issue करून घ्या".. आपल्या परीने सांगायचा मी प्रयत्न करत होते. या सर्व गोंधळात मधुमिता मॅडम मधेच म्हणाल्या, "अरे कविता, मै उस कॅम्पस से यहा आई पर उस कॅम्पस कि किताबे अब भी मेरे पास है, तो अब क्या करू?"... देवा , काय चाललंय हे. मी मधेच आवाज दिला, "सुरेश, कॉफी आण लवकर, स्ट्रॉंग कॉफी आण".. इतक्यात नेहा मॅडमची entry झाली. "अरे कविता मला तर शोधावी लागतील पुस्तकं, ऑफिस मध्ये तर नाहीयेत, घरी नेली होती का ते बघते.. लिस्ट मध्ये एक readers digest पण आहे, ते तर कुठं गेलं असेल आता, हरवलं असेल बहुदा, मुलांसाठी न्यायचे ग".. बापरे, 'ये किस्सा बहोत पुराना लगता है', असं मनातल्या मनात मी पुटपुटले कारण त्यांची मुलं आता मास्टर्स करायला बाहेरच्या देशात आहेत.​ ​

एकूण काय तर विद्यार्थी नाहीत म्हणून आज प्राध्यापकांनी गोंधळाची आघाडी सांभाळलेली पाहून मी, 'लायब्ररी कमिटीच्या कुलकर्णी सरांना बोलवा' असा निरोप पाठवला. या गदारोळात आपलं नाव लिस्ट मध्ये नसल्याचं भलतं सुख मी अनुभवत होते. इतक्यात कुलकर्णी सर आले आणि मागोमाग कॉफी पण आली. कॉफी पिऊन वातावरण जरा निवळलं. कुलकर्णी सरांसोबत सर्वांनी सेंट्रल लायब्ररीत जाऊन issue sort out करा या मतावर पांगापांग झाली. हुश्श ... 

इतक्यात फोन आला. आमची इकडची स्वारी तिकडच्या कॅम्पस मधून बोलत होती. "अग, तू काही पुस्तकं घेतली आहेस का सेंट्रल लायब्ररीतून".. हे ऐकताच मी चक्रावले, आता हा कुठून आला मधेच आणि तत्क्षणी माझी ट्यूब लाईट पेटली. माझ्याकडे लायब्ररीची बरीच पुस्तकं होती आणि मजा म्हणजे ती मी माझ्या नावावर न घेता ज्याच्या नावावर घेतली होती तो साक्षात फोन वर होता समोर त्यामुळे लिस्ट मध्ये माझं नाव का नाही याचा उलगडा एका क्षणांत झाला. मग काय, 'अहो कुलकर्णी सर थांबा, थांबा.. मी पण आले', असं म्हणत कपाटातली पुस्तकं गोळा करून धडपडत मी लायब्ररीच्या दिशेने निघाले...