Wednesday, October 11, 2017

घरोंदा

'जब तारे जमीन पर जलते हें , आकाश जमीन हो जाता हें
उस रात नहीं फिर घर आता , वॊ चाँद यहीं सो जाता हें
पलभर के लिए इन आँखो में .... पलभर के लिए ... हम एक जमाना ढुंढते हें' ....

झोपाळ्यावर पाय पसरून निवांत बसावं , समोर आकाशात दिसणाऱ्या त्याला एकटक पाहत असतांना कानावर हे गाण्याचे शब्द पडावेत ... घरातील सर्व दिवे मालवून, कोजागिरीच्या पौर्णिमेच्या चंद्राच्या प्रकाशात सजलेला हा शुभ्र माहोल मग थोडा अजूनच रोमँटिक व्हावा ...

हे गाणं ऐकताना नेहमी मला जुने दिवस आठवतात. जेव्हा ' इन भूलभुलैया गलियों में अपना भी कोई घर होगा, अंबर पे खुलेगी खिडकी या खिडकी पे खुला अंबर होगा ' इतक गोड स्वप्नं आपल्याही डोळ्यांत होतं....

गुलजारजींनी त्यांच्या शब्दांत मांडलेलं, रूना लैला अन भूपिंदर सिंगच्या आवाजात सजलेलं आणि झरीना वहाब अमोल पालेकर यांनी जगलेलं घरोंदा मधील हे स्वप्न..
प्रत्येकानी एकदा तरी नक्कीच पाहिलं असेल !!

 'पलभर के लिए इन आँखो में हम एक जमाना ढुंढते हें '...




 

No comments:

Post a Comment