शाळा

आनंदाच्या अनेक क्षणांनी
सजले आहे इथले अंगण
ओंजळ वाहे आठवणींनी
पुरेल शिदोरी आयुष्यभर

क्षणकाळाची इथली नाती
कि अवघ्या जन्माची गुंफण
वळून पाहता मागे अजूनी
खुणावते मज रम्य बालपण !!!

गोष्ट

गोष्ट तशी छोटीच होती
तुझी आणि माझीच होती
मी तुला सांगितली नाही
तुलाही ती कळली नाही

चोरून तुला बघतांना
तेव्हा ओठांवरती हसू होतं
तू हि वळून जरा मला
बघावं असं मनांत होतं

ते वय जरा नाजूक होतं
मन फार भावूक होतं
'ए मेरे हमसफर' म्हणतांना
थोडं वाट पाहणं होतं

अचानक इतक्या वर्षांनी
आज सारं का आठवलं ?
'तो सध्या काय करतो'
जेव्हा हळूच मनानं विचारलं

असतो अगं तो इथेच
अधून मधून भेटत असतो
फेसबुकच्या भिंतीवरती
खूप काही लिहीत असतो

त्याची गझल त्याची कविता
खूप काही बोलत असते
फार फार वर्षांपूर्वीची
झलक थोडी त्यांत दिसते

इतकी वर्ष गेल्यावर
आतां ओळख पटू लागते
त्याची आणि माझी जूनी
गोष्ट मात्र एकच असते  !!!